Opis: Prinsesse Elena: Reżyseria: Holger-Madsen. Z Betty Nansen, Svendem Aggerholmem, Nicolai Johannsenem, Franzem Skondrupem. Księżniczka przewodniczy przyjęciu wydawanemu w starym zamku pod nieobecność jej czcigodnego ojca. Premier ogłasza, że ​​stary żołnierz ponownie pokonał walczących sąsiadów. Księżniczka nie wygląda na przesadnie uszczęśliwioną, gdyż przypomina sobie, że wśród zabitych lub rannych mógł znajdować się młody kapitan, którego spotkała kiedyś w czasach pokoju. Rzeczywiście trafia do szpitala jako ranny więzień, a Elena zgłasza się na ochotnika do roli jego pielęgniarki pomimo protestów premiera. Kiedy odzyskuje część swoich normalnych sił, denerwuje się narzuconymi mu ograniczeniami, a chcąc złagodzić jego los, księżniczka wydaje rozkazy, aby mógł korzystać z terenów zamku. Podczas spacerów często spotyka się z księżniczką, a gdy ich zażyłość dojrzewa, premier staje się coraz bardziej zazdrosny. W końcu wyraźnie daje do zrozumienia, że ​​nie lubi jej towarzystwa ze zdeklarowanym wrogiem jej kraju i w imieniu króla stara się zabronić kapitanowi ćwiczeń na terenie zamku. Księżniczka zwalnia go i nadal od czasu do czasu organizuje tete-a-tete z kapitanem. Uparcie błaga ją, aby pomogła mu uciec z więzienia, które jest dla niego tak irytujące, a ona w końcu się zgadza. Przesyła do jego mieszkań drabinę linową i rewolwer ukryty pod partią książek. W nocnej ciszy opuszcza linę i niebezpiecznie schodzi do podnóża murów. Wartownik go szpieguje, oddaje strzał ostrzegawczy i wdaje się z kapitanem w zaciętą walkę. Kapitanowi udaje się jednak uciec; ale wkrótce ma na tropie oddział kawalerii. Płynie rzeką i pędzi przez zalesione tereny, ale jego konni prześladowcy stopniowo go doganiają i wciąż słaby z powodu ran, dysząc, pada na ziemię, gdy do niego dotrą. Wkrótce po jego odzyskaniu zostaje wystawiony sąd wojskowy i wydany zostaje przerażający wyrok. Księżniczka Elena posyła po premiera, który podpisał już wyrok śmierci, i błaga go o jego uchylenie. Mówi, że jest na to gotowy, ale stawia jako warunek, że powinna zostać jego (premiera) żoną. Wraca nagle do swojego mieszkania i wybiera kurs, który wydaje jej się oferować jedyne możliwe wyjście dla niej i mężczyzny, którego kocha. Pod osłoną nocy i szczelnie zawoalowana wkrada się do więzienia, a następnie dostaje wstęp do celi, w której skazany jest przykucnięty w postawie beznadziei. Na początku myśli, że to tylko wizja jego nieuporządkowanego umysłu, ale kiedy bierze ją w ramiona, rozumie głębię miłości, która skłoniła ją do przyjścia do niego. Mówi mu, że szanse na ucieczkę są zbyt marne, aby próbować, a wiedząc, że nie może go uratować, zdecydowała, że ​​pozostaje tylko jedno: umrzeć razem. Wyjmuje z sukni nóż do papieru i podaje mu go, ale on wzdryga się i w wybuchu oświadcza, że ​​nie umrze, ale musi wrócić do swojego kraju. Na pierwszym miejscu stawia jego kraj, a widząc nieuniknione i daremność ich miłości, księżniczka wybiega z celi i zabezpiecza mundur strażnika więziennego. Kapitan całuje ją i ucieka. Później zostaje znaleziona na podłodze celi jako ofiara własnego sztyletu.